jarle

lundadalen er grisefin! og eg fant en skikkelig flott teltplass og. som du kan skimte på dette bildet, hvis du ser godt etter...

utrolig klønete oppførsel av denne jegeren! er jeger selv, men blir litt irritert når eg diskuterer med jegere som sier de vil skyte alt de ser av rovdyr... og det er etter mitt syn grunnleggende feil... og så kan ein jo spørje seg kva jegaren gjorde med våpen oppi der no,,, er ikkje mykje det er jakttid på for augneblinken,,, og iallfall ikkje mykje ein skyt med slikt som ein kan håpe å felle bjørn med! antek fellingsløyvet gjeld for det nevnte jaktlaget? dei vil vel ikkje ha det heilt texas oppi der heller! vi har jo ein rovdyrpolitikk her i landet som er konstruert for sauehald, og eg har høyrt mange rare argument mot rovdyr tufta på at "det er jo nesten ingen att likevel", og lignande, og det skremmer meg! men med dagens politikk med rovdyrsoner må vi vel iallfall godta at bjørnen vert felt, eller arbeide for å endre desse reglane... med meir rovvilt i fjellet hadde vi kanskje fått mindre sau som konkurrerte med rype og hare om maten, og betre småviltjakt og... men altså, kvifor var han der med våpen?

U = RI, er R konstant og U minker, så må I minke også,,, helt proporsjonalt såvidt eg kan se... noen har nok tenkt på at P = UI, og med konstant P, vil jo I øke når U minker...

hvis du har discovery channel kan du jo ta en titt på programmene til ray mears, han padler kano veldig ofte, og mye aleine... den mannen har kontroll... og han lager egne årer oftere virker det som,,, imponerende... forøvrig mye interessant å plukke opp på de programmene, synd de går om formiddagen

ca 20m å gå på snø da eg var der for snart to uker siden! så du kommer til topps på joggesko ganske greit ja... men lenger innover mot habostaddalen virket det som det var mer snø... eg gikk slogråsa, den med utgangspunkt ved en parkeringsplass merket slogen...

mink er vel importert fra nord-amerika med akkurat samme formål... mårhunden er forøvrig pensum i jegerprøvedillet... skyt!

dette viser jo bare at det går en hårfin grense mellom fjellet og stranda... hva med strandafjellet??

så 1 cm på kartet er 333,3m i terrenget, men 1km i terrenget er 3cm på kartet. det siste er greit nok, men personlig vil eg si at det virker lettere å kunne legge sammen et "helere" tall... jobber til tider med 1:14286 (7cm kart er 1km terreng), og det er litt krøkkete egentlig... mye lettere å anslå avstander på et 1:10000-kart, som eg heldigvis bruker mest...

observerte en heller heftig skitrynings noen år tilbake,,, en pappa på ski, med ungen i pulken... skareføre om eg ikkje husker feil... litt stor fart nedenfor husaleitet, og gjennom den tricky svingen, og kast i kast nedover en 10-15 meter... da stillheten la seg hørte vi ungen le henrykt og rope "en gang til!"

man kan lage en lang opphengerløkke og kappe den i ene enden, så man får en passe lang "fortom" å knyte fast flua på,,, evt feste flua i opphengerløkka... har erfaring med en altfor dyr dupp som hadde fortomsfeste i forkant, og vekten plassert i enden... dette kan sikkert kopieres med en såkalt otersvivel til å feste fortommen i,,, og gjerne lage en delt fortom med litt tykkere og stivere gøtt helt inn mot duppen?? har forresten med hell prøvd montana-mymfa som opphengerflue...

nokre bilde som lova... det blei ikkje så frykteleg spennande, men noko er det då...

det er på høy tid at det kommer bæremeis med isøksfeste på markedet! eg skal iallfall ikkje ha unger før den tid,,,

hehe, melderskin er sannsynligvis min fineste tur i hordaland sålangt! så eg har vel ikkje lidd noen nød her hjemme heller...

har et par fischer e99 og... dei støvar ned i kjellaren! vert nok teke fram om eg skal krysse hardangervidda, men til mine turar i 'heimar og vestlandsfjell er det e109 som er favorittane om eg ikkje tek telemarkskia! kva du kjem fortast ned på er uansett like mykje avhengig av deg sjølv enn skia dine... gode, litt mjuke fjellski a'la e109 kan få deg like fort ned som tunge telemarkski, iallfall på brukbart føre! og det er trass alt lettare å komme seg opp på dei... har forsåvidt høyrt om folk som har randonee-bindingar på dei...

et tips kan jo være å bruke halne som utgangspunkt, f eks halne - rauhelleren - sandhaug - stigstuv - halne. da får du med deg både store og små hytter, og endel fine fiskevann... flatt og forholdsvis lange etapper, og endel fine fiskevann!

var det eg prøvde å si

hvis du skal bruke det til vading, så er det jo bare å kjøpe seg en taukveil på nærmeste biltema? men husk at slike statiske tau er ubrukelige til å ta opp fall ved f eks klyving!

som varsla vart det tur til sunnmøre i ferieveka mi i år. etter ein bedre frukost i heimen kjørte eg nordover, til horndøla bru. veret hadde ikkje vore det beste heile dagen, men skyene låg ganske høgt, så eg hadde mine håp. og gleda var sjølvsagt stor då eg steig ut av bilen, og 'rokken endeleg stakk fram mellom tretoppane! det var berre ein ting å gjere; veksle pengar til bomvegen! oppe ved honndalssætra var det fin og kusikker parkering, med ein liten kusikker teltplass og! sekken vart pakka om, og kl 17 la eg i veg opp vegen, i retning Luka og renna opp mot toppen. Skyene var grå og litt småskumle, så eg hasta på for å komme meg nokon stad før været evt slo om til det verre. det tok omlag 45 minutt å nå fram til Luka, vatnet som markerer starten på renna, og no vart det plutselig veldig bratt! blautt som det var, verka det litt utriveleg, men heilt gjennomførbart, så eg labba i veg oppover... tok i bruk isøksa som ekstra sikkerheit over dei bratte snøfonnene, og syntes var litt vel mykje lausmassar til tider... smått om senn nådde eg då opp til kanten likevel i iver etter å prøve nytt utstyr, så heiv eg på stegjern, og labba i veg over snøfonna, som tydeligvis rakk til topps... tok omlag rett nordover, mot nordryggen, planen var¨å følgje denne til topps... no var toppen omringa av ei sky, men eg gjekk då litt vidare, i håp om bedring... Her oppe var det berre meg, skyene og eit rypekull som farta denne laurdagskvelden. og skyene viste seg fort å vere i fleirtal. difor fann eg det best å snu før eg byrja på siste bratta oppover ryggen mot toppunktet der inni skyene, og heller komme meg ned igjen før eg vart overraska av uvér! ned renna på vått laust føre, heilt aleine, med ei truande sky over meg, var heller ukoseleg! og vel nede i dalen verka det som skyene skjøna at eg prøvde å stikke av... de kom veltande ned frå toppane, og ut dalen. andre kom frå andre sida, i ein sleip knipetangsmanøver! nede på parkeringa vart det setjing av telt, til tider påverka av straumgjerdet... men eg kom meg då i "hus" før regnet tok til for alvor! søndag våkna eg til vått vær, så morgonen vart sett av til lesing i breboka, og lesing om toppar på sunnmøre, ingen fjelltoppar i sikte uansett... etterkvart fekk eg pakka saman, og køyrte til øye, der slogen gøymde seg i skyene, og vidare til urke. heldigvis såg det ut som saksa ikkje stakk opp i skyene mellom regnskurane tok difor vegen opp frå leknes kai, via nordsida av den vesle knatten som eg i farten har gløymd kva heiter. "geitesti" er eit begrep eg heretter er skeptisk til i guidebøker, for stien forsvann! og det var plagsomt terreng å trakke i! fann etterkvart stien frå urke, og følgde den til topps. Litt vanskeleg var det då tåka kom og tok meg mitt i toppura, men eg fann heldigvis rette vegen. å klatre ned i skaret og over til høgaste toppen var derimot ganske så uaktuelt! gjekk ned att, og køyrte opp til lygnstøylsvatnet, der eg hadde høyrt det var ein bra teltplass. han var hard, men jamn og heilt ok! mandag vakna eg til betre vær, og litt venting seinare la eg i veg mot slogen. bratt og varmt, og rundt 6-700 moh vandra eg inn i tåkelaget... vermeldinga eg gjekk etter hadde reklamert med sol og skyfritt på ettermiddagen, så det bekymra meg ikkje så veldig! den tydelige stien var lett å følgje opp itl 1200moh, der han møtte stien frå patchellhytta. her var det imidlertid så tett at eg ville vente litt, sidan eg ikkje heilt såg kor stien fortsette. medan slogen var jamt dekka av skyer, som kom stigande opp frå norangsdalen, så var det til tider klarare innover mot brekketindane, og eg fekk nokre bra bilete. desse må besøkast ein gong! sms frå Svein, med bud om vind om forhåpentligvis mindre skyer gav håp om utsikt, og eg fann att stien på andre sida av ei lita fonn då det lysna litt ei lita stund... og derifrå var det tydeleg sti heile vegen til topps på toppen var eg eit lite hopp frå å nå heilt over skylaget, eg sette meg heller ned... litt om ein annan dukka det opp toppar av skyene nokre sekund her og der, og sola skein, så det var fint å sitje der oppe tok nokre bilete, og la så iveg ned att, der eg snart kom over den "berømde" issoleia i "nytt forum-diskusjonen". gjekk heile vegen ned, og sette opp att teltet same plassen som natta før. men denne kvelden feira eg med vegetargrill. tirsdag var gråare att, og eg var litt sur. kvifor kunne ikkje desse skyene gi seg snart??? men eg beslutta å prøve meg på jakta, om berre elva ned frå konedalen let seg krysse! den var litt for stor meg, så det vart snuoperasjon allereie 260 moh første skritt nedover gav høgre kne uttrykk for misnøye, så kanskje var det like greit at eg ikkje oppdaga det på toppen av jakta istaden? å gå 800 høgdemeter i tåke på ukjend plass (utan sti?)hadde uansett vore litt tvilsamt, så alt i alt var det vel like greit å snu! då la eg like godt vegen mot arna att, men stoppa i stryn og forhøyrde meg om føring til lodalskåpa, været var jo så mykje betre der! foreløpig berre eitt bilete, skal redigere litt meir før det kjem fleire, og ein tur på hytta... status for turen er at mykje er ugjort, særleg 'rokken irriterar meg litt... og det store målet; smørskredtindane, er framleis berre eit mål! det er dog moglegheiter 5.-6. august, så evt turfølgjer er velkomne! særleg smørskredtindane kan vel vere kjekt å sleppe å gå aleine... har du vore der enno arnt??

gi: ord men den ser litt annerledes ut med skyprofilering...

bildet er tatt fra parkeringsplassen på honndalssætra ja... det kommer en turrapport etter hvert, bare lurer på hvilke bilder eg skal bruke... det er mye kvitt... den skituren var et mål ja,,, men det var ganske kjipt å vase rundt aleine, iallfall når det var snakk om å fylle resten av uka med fjell uten særlig med stier... da er det litt kjipt å brøyte seg vei gjennom tåka, helt aleine i et fylke eg aldri har besøkt før tanken på å fort havne under tåka igjen var litt avskrekkende... på vei til slogen måtte eg vente en god halvtime på nok sikt til å finne igjen stien på andre sida av ei snøfonn... å begi seg ut på snøfonner i tåke, når sikten mot ur var på ca ti meter, det fristet lite... men da eg fant motorveien fra stikrysset øye/patchell var jo slogen en lett biff!

måken trekker visst innover hardangervidda og... fæle greier! flyr fra vann til vann og sprer lumske greier, og så videre... en hyggeligere fugl å møte, eller høre, i fjellet er rypa. observerte noen kull på vei til hornindalsrokken på lørdag, oppe i ura på 13-1400 meter. og en stegg fylte stillheten i tåka på vei til slogen mandag, såg den aldri, selv om den må ha sittet nær stien... den hadde tydeligvis is i magen nok til å sitte stille...

var på tur men de som liksom skulle komme og holde meg med selskap måtte melde avbud, og tåka låg litt for tett, og litt for høgt igår... snudde ved elvekrysset opp mot konedalen på vei til jakta igår, fordi elva var stor og skummel for en aleinevandrer, og kneet gav klar beskjed om misnøye på veg ned igjen... så no blir det hytta, litt knehvile idag, og forhåpentligvis melderskin imorgen... været bedra seg forsåvidt jo lenger sør eg kom igår... en stopp i stryn i forsøk på å finne fører til lodalskåpa gav ikkje resultat, så no er det arna igjen... på mandag var eg bare et lite hopp fra å være over tåka, på slogen. en topp eg forøvrig ikkje har sett skikkelig på avstand enda...

mulig eg har talent, heller tvilsomt!, men det tok meg ikkje mange dagane å få nokonlunde orden på telemarkskia... etter årevis med fjellski og litt leiketelemark gjekk overgangen overraskande lett, sjølv eg slit litt på eindel føre enno! men eit par dagar i trekk, og litt gradvis tilnærming til 5m breie renner med 50grader helling, så går det fint å venne seg til telemarkski. telemark er dog tyngre for knea, og slik sett kanskje ikkje ideelt om desse allereie skrantar. traff ein kar i påsken som hadde gått over til randonee etter fleire år med telemark, nettopp pga av knea,,, så det er jo og ein veg å gå! no skal det jo leggast til at vestlending som har vore litt ute i verda, så er definisjonen fjellski ganske relativ. kjenner døler som kallar litt kraftige joggepinnar for fjellski, men for meg er dei definerte som ski med stålkantar (eg brukar fischer e109), 75mm-binding, og lærstøvlar a'la crispi antarctic! no har eg og eit par dynastar new legend 3800, med cobra r8, og litt for mjuke scarpa t4 til... det er jo ikkje til å stikke under ein stol at dette er tyngre oppover, men også litt artigare nedover! om du legg deg midt imellom, f eks fischer e109 med ein vaierbinding, og litt stive lærstøvlar, så har du ei fin ski til opp-og-ned-turar

ganske nært, ettersom eg gikk samme tur som deg da eg tok bildet... som for øvrig er tatt ganske nær grensa til ditt nåværende hjemfylke... nå burde iallfall svein ha nok info til å klare denne med et kart...

hehe, det er ikkje hordaland nei, men du har sett det likevel, det kan eg nesten garantere,,, du går vel ikkje med nesen i grusen når du er på tur hjem? tok meg tid til å sjekke ut westcoastpeaks, og fant faktisk samme fjell, med navn og det hele, på et sørvendt panorama...